format: cd / digital
released: november 19 2011
tracklisting
1. conquer cancer
2. skull map
3. like vessel, like crew
4. exclamation marks the spot
press downloads
hi-res image of cover
press release (english)
press release (dutch)
info
Although its title might suggest otherwise, the new EP by Katadreuffe is by no means a declaration of finality. Nor is it a definitive statement in terms of identity. If anything, it is an expression of powerlessness; a temporary exercise in resignation; a subjective subjection subject to change.
And while this might seem to point to a dismissal of all responsibility, Katadreuffe have done just the opposite by keeping the EP’s realization as close to home as possible. This has resulted in a collection of four songs which represent the band’s character in its most immediate and versatile form. At times straightforward and unforgiving, the music will just as easily twist and turn in the comforts of its own surroundings. And while the band willingly refuses to let go of the inherent tension between instruments, the songs retain a feeling of keeping their options open, as if meaning to say, albeit in its best possible connotation and in all its ambiguous glory: this isn’t it. Period.
credits
R.B. Braeken: guitar
M.E.C. Broekhuizen: guitar / vox
B. Jongboer: bass / synth
T. Plevier: drums
Produced by Katadreuffe
Recorded by B. Jongboer at Club de Clercq, Amsterdam 0710/1010/1110
Mixed by B. Jongboer at the Jongboer residence, Amsterdam 0611/0711
Mastered by C. Saff at Saff Mastering, Chicago 0911
Artwork by G. van Eenige at Gunnar van Eenige / Graphic Design + Concept, Amsterdam 0310/0810/0811
All music written by Katadreuffe
Words by M.E.C. Broekhuizen
reviews
gonzo (circus)
april 2012
by os
fret
march 2012
by arjan van sorge
oor
february 24 2012
by theo ploeg
Eindelijk. Er is een nieuwe Katadreuffe. Maar ook nu duurt het plezier nog geen kwartier. Ach, zullen we het mee moeten doen. Dat kleine kwartier bevat wel de beste muziek die de laatste tijd uit Amsterdam is gekomen. Net als op voorganger Quel Gargantua! (2009) speelt het viertal een lange set van schots en scheve ritmes, uit de bocht vliegende gitaren, ingewikkelde drumpartijen en baspartijen om van in een kramp te schieten. Drie maal is er een korte pauze. Ook nu weer zijn de invloeden van hardcore- en noise-acts als No Means No, Fugazi en Neurosis herkenbaar en ligt een vergelijking met Trans Am, niet zozeer muzikaal maar qua aanpak, voor de hand. En dan is er ook nog het werkelijk prachtige hoesontwerp van Gunnar van Eenige. Één minuut DWDD, dát zou wat zijn.
extended play
february 21 2012
All I know about Katadreuffe is that they’re from Amsterdam and that I have listened to their EP Period several times in the last 48 hours. They’re a noisy post-hardcore band that dips their toes into some beautiful pop moments which are ultimately obscured by their total blur of sound. What really makes this band interesting to me is the way all the instruments mix together. The drums are blunt and to the point with a very dry sound, which is accompanied by the abrasive growl of the bass. The rhythm section plays a counterpoint to the wash of guitars and synths which are drenched in distortion, delay, and octave pedals. The guitars are a catchy blur; they’re memorable, but impossible to sing along to. All of this is punctuated by the seething monotone vocals. The emotional energy of Katadreuffe is a self-contained abrasion. Period is simultaneously brooding and effervescent, and I can’t get enough of it. Check out their bandcamp or the video below.
kwadratuur
february 17 2012
by johan giglot
‘Period’ is de derde artrockrelease op rij voor Narrominded, het Nederlandse label dat in het verleden een duidelijke koers vaarde richting experimentele elektronica en IDM. Het kwartet Katadreuffe is niet aan zijn proefstuk toe en heeft al twee ep’s via deze platenfirma uitgebracht. ‘Period’ – niet te interpreteren als tijdspanne maar eerder als uitroep (“Punt. Nu is het afgelopen”) is een kort, energiek schijfje vol hoeken en kantjes. In slechts vier tracks weet de band volledig te overtuigen en de luisteraar naar zich toe te trekken.
De muziek van Katadreuffe zit vol verhalen. Avantgardische rock ontmoet emo ontmoet metal ontmoet punk … en ga zo maar door. Het is alles behalve eenvoudig een etiket op deze plaat te kleven, dus men houdt het maar best op inventieve, energieke gitaarmuziek. De band houdt in elk geval wel duidelijk de structuur van een song aan, ook al kan die soms heel erg grillig zijn.
In elk geval klinken zowel zang als gitaarmelodieën catchy en vullen ze elkaar duidelijk aan. M.R.C. Broekhuizen haalt heerlijk ver weggetrokken melodieën uit zijn instrument die de nogal noisy omgeving van wild om zich heen slaand drumwerk, snel glijdende baspartijen en felle punkgitaar mooi onderbouwt. Dat geeft deze hoekige, grillige songs een mooi zingende ondergrond: the best of both worlds.
Opener ‘Conquer Cancer’ is in elk geval de meest energieke song op de ep, onderbouwd door stevig doordravende punkdrums. Kadreuffe haalt echter een mooi kunstje uit door over te schakelen naar een intermezzo met fuzzy gitaar en spoken word teksten, begeleid door getik op de snare in tegenritme: een stukje psychedelische rust. Daarna schakelt het kwartet opnieuw over naar onstuimig punkgejam. De overige drie tracks zijn iets trager en explicieter, waardoor hun complexe structuur nog iets duidelijker wordt. Zo blijkt dat een track als ‘Like Vessel, Like Crew’ ook onderbouwd is met subtiele toetsen uit de synthesizer, voornamelijk gereflecteerd in scherende, gitaarachtige geluiden.
‘Period’ is een vrij korte smaakmaker die toch mooi alle mogelijkheden van Katadreuffe in de verf zet. Melodie en ritme worden op een creatieve, maar toch rijmende manier samengevoegd tot experimentele gitaarsongs. Dit viertal toont dan ook zowel zijn technische sterkte, als zijn gedrevenheid tot het maken van pittige, energieke liedjes. Zoiets vraagt om meer.
perte et fracas
february 13 2012
by skx
Katadreuffe, un nom qui sonne bizarre, tout comme la musique. Je me rappelle très bien leur précédent EP dont le son avait déjà interpellé. Une sonorité étrange qui est désormais clairement identifié. Un vulgaire synthé mais qui ne sonne pas comme un snythé. A tel point que même les guitares en viennent à sonner singulièrement comme si toute la musique de ce groupe hollandais était frappé d’un mal inconnu, un virus qui peut agacer mais au final, je crois bien que je l’aime ce son, un son bien à eux, une touche inhabituelle dans un monde musical trop convenu.
Les quatre titres de ce beau digipack ne manquent en plus pas de piment. Un noise-rock finement dissonant, un chant plus parlé que chanté tout en sachant mettre de l’intensité dans ses cordes vocales, un batteur qui ne s’en laisse pas compter pour des morceaux alertes, enlevés et très convaincants. Une musique au-dessus des genres mais qu’on peut tout de même rapprocher de The VSS, version batave et exotique, punk distingué à la sauce européenne, pouvant réellement avoir le feu aux fesses (Conquer Cancer) ou être presque dansant (Skull Map). Les compositions se sont en tout cas affirmées, ont pris du volume et à l’instar de leurs collègues de Peal, un album ne serait pas de refus pour juger sur la durée.
vice
january 26 2012
by marten mantel
Ik moest best wel lachen toen ik las dat deze Amsterdamse band zich heeft vernoemd naar de hoofdpersoon uit Karakter van Bordewijk, maar dat de bandleden daar wel bij willen benadrukken dat ze dat boek niet per se heel goed vinden ofzo. Deze EP bevat vier postpunktracks die strak staan van de spanning en ritmische verscheidenheid, en klinkt dus alsof je in het hoofd van een coked-up beurshandelaar opgesloten zit.
musicfrom.nl
january 13 2012
by jorgen van de burgt
Herinner je je misschien nog het radioprogramma van Mister Lee op 3FM, midden jaren 90? DJ Jaap Boots draaide plaatjes op de zondagavond onder het motto “as long as it’s fast and loud!”. Laat dat nu een ideaal podium geweest zijn voor het uit 2005 stammende kwartet Katadreuffe uit Amsterdam.
Het geluid van Katadreuffe op hun tweede ep ‘Period’ wordt gekenmerkt door een hoge, atonale gitaar, strakke drums en vocalen die het midden houden tussen praten en rappen. Met name het gitaargeluid is erg bepalend, maar dat klinkt na een paar tracks jammer genoeg steeds meer als een gimmick. “Gebruik met mate” zou er op dat effectenpedaal moeten staan, want verder smaakt het naar meer.
In het persbericht van de ep staat een verhaal over het geluid wat ze nastreven. Een stuk tekst dat in vaagheden blijft hangen: pretentie ten top. Een schril contrast met de muziek die juist recht voor zijn raap is. Fast and loud, punt.
gonzo (circus)
december 2011
by tjeerd van erve
Katadreuffe, de al even overdonderende noiserockband uit Amsterdam, doet op hun nieuwe ep ‘Period’ dan weer het meeste denken aan een mix van Squirrel Bait en Rodan. Vier korte en puntige noise- en mathrock werkjes die ook veel weg hebben van Girls vs Boys waarbij de saxofoon is vervangen door schel feedbackende gitaren. Zangpartijen, meer gesproken dan gezongen, komen op deze ep sterker uit de verf dan op de voorganger ‘Quel Gargantua!’ of de digitale release ‘Smooth Operators’, waar alle vier de nummers al in hun ruwe demo versie te vinden zijn. De studio heeft de opnames goed gedaan, de spanning tussen de verschillende gitaarlijnen komt op ‘Period’ veel sterker uit de verf dan in de grove schets op het download album. Schoon en ontdaan van de opname hervorming valt de complexiteit van de composities van Katadreuffe nog veel beter op. Vraag is wel wanneer de andere zes nummers van ‘Smooth Operators’ dezelfde behandeling krijgen. Want elk van hen verdient deze enorme stap voorwaarts.
subjectivisten/caleidoscoop
december 17 2011
by jan willem broek
En nog een release op Narrominded! Het telkens verrassende label, met uiteenlopende stijlen van sterke elektronische muziek tot vernietigende gitaarnoise, komt met een hard slotoffensief dit jaar. Tegelijkertijd met deze nieuwe mini Period van het Amsterdamse Katadreuffe is namelijk ook de cd van het noisetrio Boutros Bubba verschenen, die hiervoor besproken is. Nou ja met lawaai hoor je ook het muziekjaar af te sluiten en weer te beginnen. De band is opgebouwd uit leden van allemaal andere groepen en bestaat uit Ruben Braeken (gitaar), Maarten Broekhuizen (gitaar, zang), B. Jongboer (bas, synthesizer) en Timothy Plevier (drums), waarbij Michiel van Overmeire plaatst heeft gemaakt voor B. Jongboer. En prettig lawaai maken dat kunnen ze! In de opener “Conquer Cancer” knalt de muziek werkelijk uit de speakers, hetgeen meteen voor een adrenalinestoot van jewelste zorgt. De muziek bestaat uit een licht ontvlambaar mengsel van noise, avant-garde, hardgaze, punk, mathrock en wave. De stevige muziek is kernachtig en voorzien van pakkende zang, maar kent ook prettig verstrooiende synthesizerpartijen. Na de eerste track stomen de heren door als een volwassen stoomtrein. Tussen al het geweld door weten ze ook nog ruimte vinden voor allerlei kunst- en vliegwerk en de nodige subtiele details. Het is dan ook absoluut geen botte herrie, maar spetterende en bij vlagen virtuoze muziek met oog voor ons bijnierschorshormoon. Denk aan een dynamische mix van The Spirit That Guides Us, Trans Am, The Mars Volta, Gone Bald en The Ex. Het is eigenlijk alleen jammer dat ze er na 12,5 minuut een punt achter dit geweldige kleinood zetten.