format: cd-r / digital
released: march 10 2006
tracklisting
1.godgansedag
2.colakind
3.kapotkwetsen
4.bolderkar
5.gevarendriehoek
6.poppenkraam
7.motorsport
8.tureluurs
9.knikkeren
10.schipholtroep
11.draakaanval
12.schroothoop
13.grauwsluier
14.braderie
info
Living Ornaments is the in-house project of Narrominded. It is a platform for the founders of the label, Lars Meijer and Coen Polack, to let their musical fantasy run wild. Reoccuring elements are strong melodies, piano, guitar and a constantly shifting, changing and reconfiguring haze of clicks, hiss and buzz. Vlokken is the first full length effort by Living Ornaments after two EP´s (Ribbels in Narrominded Split LP Series and Klonten on Scarcelight) and a contribution to the Skam Cats compilation.
press downloads
hi-res image of cover
press release (english)
press release (dutch)
press release (westerslag) (dutch)
reviews
phosphor
july 24 2006
Both founders of the Dutch label Narrominded are involved in a music project themselves called Living Ornaments. Lars Meijer and Coen Polack have already released two EP’s in the past (Ribbels, on their own label and Klonten on Scarecelight).
This full-length production consists merely of calm floating pieces, which can be considered ambient. As soon as a melody appears, for instance due to sultry beat patterns, the music moves in the direction of lounge. Examples of this are the second track (Colakind) and the highlight Gevarendriehoek, which comes up as fifth track and includes lovely piano strings additionally.
Episodes of fine-tuned hiss or playful crackles can be found here as well, indicating the band’s more experimental approach.
Enough musical directions can be found on Vlokken, which makes one curious what they are aiming for on their next releases.
noisy neighbours
july 24 2006
Und wieder lässt das kleineniederländische Label Narrow Minded mit neuen Release aufhorchen; während sich Makazoruki deutlich dem 80er-Jahre WaveRock verschrieben haben und derlei Anleihen mit dem rauen “NoiseRock” unsere Tage verquicken, ist das “In-House-Projekt” der beiden Labelgründer Lars Meijer und Coen Pollack (Living Ornaments) eher als trippiger Ambient-Ansatz zu bezeichnen. Beide sehr gelungenen Produktionen dürften in Deutschland schwierig zu beziehen sein. Es lohnt ein Blick auf die Labelhomepage unter www.narrominded.com (Achtung! Ohne “w”!)
gonzo circus
june 2006
by pds
popmatters
june 30 2006
by deanne sole
Vlokken begins with a rising hum accompanied by a throat-clearing tick-tick-tick that sounds like a record catching on the needle as it turns. It ends with a hangnail piano. During the long journey between one and the other it shifts voicelessly though dozens of samples and electronic effects. This music moves the way a brain thinks, wandering through its memories, probing a story and then finding something in it that leads to a different idea. One moment the brain is watching telephone wires humming in the rain (“Gevarendreihoek”), and the next it’s connecting this image to a memory of an old thriller in which a neon light buzzed erratically to itself in a deserted hospital corridor (“Poppenkraam”). It wonders how the movie ended, then realises that its body is suffering from a fit of sucking hiccups. A skipping beat comes in; the dancefloor intrudes, but not enough to turn these arthouse echoes into a club album. Electric sealife skitters past, waving its antennae, picking up signals (“Knikkeren”). James Bond drops by (“Grauwsluier”). What could have been a piecemeal collection of noises has been turned into an album with real, introspective personality. Living Ornaments should be proud
cracked
june 16 2006
I was a late bloomer to a lot of great things, but I never had the feeling I missed out on something. I still don’t. Looking back at a history of running after trends would feel much worse today I am sure than looking back and inspecting what I probably missed out on. The only way to form a unique language as an artist seems to be to seclude yourself strictly from any kind of outside interfering but to keep on actively searching for inspiration in all areas. Finally, having a business relationship with your artform at the same time as having a creative one with it, seems almost infeasible. For instance, I read the record reviews people write for money and I know those people and I know they’d rather be writing about something else, something they really like, but instead have to make witty and introspective remarks (because their love for music still gives them the drive to deliver good work) about some overhyped young rockband or old rockstars latest album, which makes me cringe and thank a non existing god for my job, which has nothing to do with music at all. I thank the same god for working colleages that tell me how great The Raconteurs are or how much fun rock festivals are, and then I come up to them and drop names like Makazoruki, Hydrus or Living Ornaments – all three on narrominded, very diverse and all distinctively good in their own special way – and the looks I earn for that are priceless. They usually think Psychon is a death metal band.
Lars Meijer and Coen Polack are the masterminds behind Living Ornaments and the narrominded label, and how the keep their own unique musical language while still listening to so much great and diverse music is beyond me. Maybe the diversity of their releases – if that is something to judge their musical tastes by – is attributable, at least to some degree. “vlokken” is filled with dreams, dances, spheres and freely flowing ideas. It has the density of Massive Attack, yet there are plenty of analogue instruments. The tracks seem to be more structured around sounds and not vice versa, yet the feeling is one of ambient evolution. There are noises, hisses, glitches and other crackles, yet there is a harmony and aim for melody audible in all parts (even in the noisier “gevarendriehock”). There is a speechless quality of deaf/mute aimless wandering with numbed limbs, yet the expression is clear and distinct and says a thousand words. The music seems like perambulating through a foreign city, letting the moment decide which way to turn and not caring about chosing a place to go, yet there is a sense of knowing your path and of finding whatever you were looking for by not looking. Like lying in a sun chair, watching the clouds drift by effortlessly and watch their transformation and changes while the sky seems to stay the same. It is zen-rock, relaxed and resting on a stable mind in its inner self.
All the parts, as diverse as they might be, are very well balanced and the structures are big. Not just because this is a lengthy (though it doesn’t feel long) recording with 14 tracks. Piano lines, simple but evocative, recurr again and again amidst the bass lines, electronic gadgetry and computer twiddling. Various kinds of beats and rhythms, electronic and real, come up, drive onwards and then seep back into the fundament of the tracks. At times the notes glisten and burn as if on fire, then they are soothing and cool like a nice breeze. “Vlokken” is not an ambient album though it definitely is an ambient album at the same time, because it fuses very different things and ingredients under a single and dense framework, but keeps this framework so light and open at the same time that 80ies synth keys fit just as field recordings of someone slurping something (or something sounding similar to both) fit. On their own terms and time, especially. So, in effect, tracks sound experimental and straightforward, traditionally avantgarde and adventerous progressive, at the same time. Which is fascinating.
My first real ambient record must have been something on Kranky or VHF (your guess is as good as mine) but I remember my affectation when I dove into these sounds, searching out the tiniest details with headphones or making the whole room swim with sound while dozing over a textbook (of course I was still a student back then). Luckily I was able to retain a good part of that euphoria and feel the same tinge of excitement when diving into a record like “vlokken” again and again. Personal preferences and experiences aside it is the mindset as well as the technical ability that influences the outcome the most whenever something is being produced. Pouring your heart out always counts for something, even if the end result will be far away from grand commercial success. Pouring your heart out might just be the main hindrance to grand commercial success, but still the eventual result in morale, dedication and sincerity is always worth it.
oor
may 1 2006
by theo ploeg
Eigenlijk best vreemd. Het Hoofddorpse Narrominded-label timmert al een aantal jaar stevig aan de weg, maar de beide bazen schopten het samen tot slechts twee EP’s.
Oké, los van elkaar zijn Lars Meijer en Coen Polack weer wel in verschillende projecten actief. Het podium deelden ze ook regelmatig. De lang uitgesponnen geluidssculpturen die ze daar produceren, leverden Living Ornaments, het sampleproject van de twee, al een vergelijking op met Autechre. Op Vlokken, het debuut dus, weten ze die met gemak van zich af te schudden. Living Ornaments verkent er alle uithoeken van de intelligentere dance en flirt opzichtig met pop en… met eigenlijk alles. Van jazz tot volksmuziek, van ambient tot techno. Het maakt Vlokken tot een aangename plaat die telkens weer nieuwe geheimen prijsgeeft. Niet alleen door de vele lagen die het duo vakkundig op elkaar stapelt, ook door de onverwachte details die ze in de nummers lijken te hebben verstopt. Klaar om gevonden te worden. Die drukte heeft ook een schaduwkant. Soms klinkt het allemaal wat te vol en, wellicht daarom, te gemakkelijk. Maar ach, da’s muggenziften. Living Ornaments levert met Vlokken een mooie eerste langspeler af. Moeten ze natuurlijk niet te lang wachten met die tweede.
mashnote
may 1 2006
by jim faes
Living Ornaments is the electronica project of Narrominded recs. founders Lars Meyer and Coen Polack.And i think if i wouldn’t have received this disc, i’d still asume Narrominded was more a indie rock label, but electronica was the key word from the start aparently. Well. Living Ornaments are aroung for some time now. They did a split lp with Accelera Deck and appeared on the Skam Cats compilation (strangely enough one of the few Skam releases i didn’t pick up myself). So they’ve got good references for sure. Musically speaking, it’s not in the Skam alley that much. That’s a thing you could even tell from the cover. Think Arovane, Swod, Fennesz and the likes if you think Living Ornaments.Granted, all the tracks are not corny predictable glitch pieces. But it does sound familiar. And although i did enjoy the whole album, it’s the tracks with a darker vibe which are the most appealing to me.”Colakind” and it’s awkard sample of a girl crying and sayin’ something if i’m hearing right. “Bolderkar” sounds like a Richard Devine track. And i love Richard Devine. Btw, notice the Dutch one-word songtitles….cool right? Living Ornaments has delivered a solid record with this one. Covering various electronic grounds, but mostly focussing on nice arrangements and melodies.
cut-up
april 20 2006
by peter bruyn
Vlokken of pannenkoeken?
Op een gegeven moment tijdens het luisteren vroeg ik mij af waarom het nieuwe album van Living Ornaments eigenlijk ‘Vlokken’ gedoopt was en niet ‘Pannenkoeken’. Dat had in muzikaal opzicht immers meer voor de hand gelegen. Maar daarover later meer.
Living Ornaments is het sample- en collageproject van Lars Meyer en Coen Polack, de beide mannen achter het Haarlemse Narrominded label; en daarmee min of meer het Narrominded-huisorkest. Toch is Vlokken na een halve split-lp, een ep en enkele bijdragen aan compilaties pas het eerste volledige album van het duo. En de eerste keer dat Living Ornaments volledig kan ‘uitpakken’ in veertien stukken, samen ruim vijftig minuten lang. Het voordeel daarvan is dat de veelzijdigheid in sfeer en klankkleur goed tentoongespreid wordt, wat de Ornaments gelijk van het etiket ‘Nederlandse Autechre’ afhelpt, dat er in de begintijd toch nog een beetje aan kleefde.
Er komt ontzettend veel voorbij op Vlokken. Een wereld aan klanken. Van jazzy basloopjes tot Richard Clayderman pianopartijen. Van gesampelde snikken en kreunen tot glitch in alle varianten. Van tikkende klokken tot gerammel met keuken-inventaris. En dat alles samengevoegd tot een collage als een film die je meeneemt van sfeer naar sfeer en van het ene luisterlandschap naar het volgende. Als ‘ambient’ werkt dat perfect. Wanneer je je niet specifiek op de muziek concentreert word je toch keer op keer geprikkeld, zonder dat de stukken zich echt opdringen. Living Ornaments geeft je alle gelegenheid om je gedachten de vrije loop te laten.
En wellicht is dat ook wel het beste. Want als je echt met aandacht naar de Vlokken gaat zitten luisteren, blijkt de muziek vrij goed te doorgronden. De verschillende stukken blijken in feite vergelijkbaar qua opbouw. Telkens is er sprake van drie, vier of vijf lagen. Of beter nog: even zovele strengen van een vlecht. Vaak één duidelijke melodische laag – een pianopartij of een basloop op een keyboard. Die wordt niet zelden gecombineerd met iets ‘glitch’- of noise-achtigs waarover het duo in vele varianten beschikt. En tenslotte is er nog de ‘prikkelstreng’. Dat kan een menselijke stem of snik zijn, of de al genoemde klok of pan. Iets waarvan je als luisteraar onvermijdelijk zegt: Hé een stem. Of: Hé een klok. Soms komt daar ook nog een vierde of vijfde ‘streng’ bij, maar altijd zijn ze knap harmonisch vervlochten. En zoals altijd bij een vlecht: soms ligt de ene streng bovenop en dan weer de andere. Soms is er ook geen enkele streng met ‘beats’ meegevlochten – zoals in Poppenkraam – wat een mooie afwisseling is.
Als je geconcentreerd luisterend song na song de opbouw van de stukken – hoe goed gedaan ook – begint te doorgronden, verdwijnt er automatisch iets van de magie van de muziek. Het is alsof je – om maar eens een bekend voorbeeld te noemen – plots de touwtjes aan de poppen van de Thunderbirds ziet. Maar dat je beseft hoe het gemaakt is doet natuurlijk verder niets af aan de kwaliteit van die serie.
En tenslotte wat die pannenkoeken betreft. Iedereen kent ze wel, die pannenkoekenhuizen die adverteren met de slogan: ‘Keuze uit tweehonderd variaties’. Eenmaal de menukaart lezend realiseer je je dat je daar in totaal amper vijftien ingrediënten voor nodig hebt. Verder is het een zaak van combineren. De ‘samplebank’ van Living Ornaments is rijker gevuld dan de provisiekast van het doorsnee pannenkoekenhuis. In het bedenken van smakelijke combinaties zijn ze net zo bedreven.
vital weekly
march 22 2006
by fdw
Dutch label Narrominded is slowly expanding their horizon. In the early days of the label it seemed that they would release anything that would deal with ambient, glitch, electronica or microsound, but in 2005 they expanded to releasing music that deals also with real rock, like their releases of Gone Bald and Quarles van Ufford – free math rock is what they play. These two new releases display their interests very well. From their original line of releases, there is first of all Living Ornaments, the band behind the label. Previously they released a split LP with Accelera Deck and a 3″CDR on Scarcelight, but ‘Vlokken’ is their first full length release. It contains of the mentioned ingredients of glitch, electronics, ambient and microsound, and perhaps one could say that this is by now a bit of a boring thing, but actually it sounds great. They also incorporate piano and guitar in their music and even occasional elements of techno music. Sometimes along the lines of the melancholy of music on Expanding Records, but Living Ornaments certainly has a much more lively and active sound at their controls. The variety is here much more present than on some of the Expanding or Highpoint Lowlife recordings, and it’s an adventurous trip they are on. Some of the tracks are merely sketches, whereas others deliver really worked out ideas. It’s quite a mature work.
fret
march 1 2006
by gert verbeek
Het manipuleren van geluiden en (andermans) muziek gaat dankzij de computer zo gemakkelijk dat je zonder al teveel kennis van programmeertaal binnen enkele drukken op de juiste knoppen een driftig krakende, schurende en pruttelende experimentele ondergrond hebt. Op veel elektronische platen blijft het helaas hierbij en valt het op hoe weinig muzikaliteit huist in de laptopmuzikant. De meeste computernerds komen weinig verder dan eenvoudige thema’s, vaak met niet meer dan twee vingers ingespeeld. Living Ornaments is een welkome uitzondering en hun kleurrijke album Vlokken bevat ritmische soundtracks op topniveau.
Rondom de warm klinkende gesnoeide geluids- en muziekflarden bouwt het duo orkestraal aandoende arrangementen die in meerdere lagen in en over elkaar heen schuiven. Op natuurlijke wijze gaan vertrouwd klinkende instrumenten (waaronder piano en verre inheemse blaasinstrumenten) en digitaal opgeroepen geluiden een symbiose aan. Het resultaat is soms vaag dromerig en merendeels onheilspellend.
subjectivisten – caleidoscoop
january 13 2006
by jan willem broek
Keer op keer bewijst het Haarlemse label een neus voor kwaliteit te hebben, maak daar gerust twee neuzen van. Oprichters Lars Meijer en Coen Polack zijn het label begonnen met elektronische muziek. Toch ben ik ermee in aanraking gekomen door hun eveneens uitstekende rock-catalogus. Zelf maken ze ook muziek, want naast onder meer Psychon en Psychon Troopers spelen ze samen in Living Ornaments. Tot de verbeelding sprekende titels als Ribbels en Klonten gaan vooraf aan hun eerste full-length Vlokken. Daarnaast hebben ze ook het nummer “Kattenkwaad” bijgedragen aan de leuke verzamelaar Skam Cats op elektronicalabel Skam. Ze hebben iets met een bepaald soort Nederlandse titels getuige ook weer de nieuwkomer. “Colakind”, “Kapotkwetsen”, “Draakaanval”, “Schipholtroep” en “Braderie” geven goed weer dat het om leuke, eigenzinnige woorden gaat die je lekker lomp kan uitspreken (ik denk aan Hans Teeuwen). De muziek is daarentegen juist heel subtiel en serieus. Ze maken heerlijk melancholische, elektronische muziek waarin jazz en softnoise invloeden doorheen lopen. Door een variërende ondergrond van subtiel geruis, glitches, klikken en IDM mengen ze piano, gitaar en andere, vaak bijzondere, geluiden. Hiermee creëren ze een melodieus, ambientachtig geheel dat zowel experimenteel als toegankelijk is. Op geheel eigen wijze strooien ze hun vlokken geluiden steeds weer iets anders door elkaar. De atmosfeer is ondanks de elektronica zwoel. Ik vind ze niet gemakkelijk te vergelijken, omdat ze flink variëren en een eigen geluid laten horen. Het is een steeds in andere gedaante opduikende hybride van Pete Namlook, Deafcenter, Higher Intelligence Agency, Biosphere, Thomas Köner, Chi, Vessel en Fennesz, maar dan net anders. Het zou passen op labels als Type, Skam, Kranky, Rune Grammofon, Expanding en natuurlijk Narrominded. Vlokken is van hoge klasse, dat tot ver over de landgrenzen moet kunnen komen. Gewoon strooigoed!
file under
january 12 2006
by peter / storm
Of ik nog naar Noorderslag kom het aanstaande weekend. Het is me heel veel gevraagd de afgelopen weken. Het werd me meer gevraagd dan de jaren hiervoor. Ook door derden. Het zal toch niet komen doordat File Under relevant wordt of zo? Kan het me niet voorstellen. Maar het antwoord is dus net als andere jaren: ‘Nee, ik ga niet naar Noorderslag’. De keer dat ik er was vond ik het veel te druk daar in de Oosterpoort en ik ergerde me eraan dat ik niet kon zien wat ik wilde zien. En als ik de verhalen moet geloven van de File Under-mensjes die er vorig jaar waren dan is het nu misschien nog wel erger dan toen. Nee, doe mij dan maar Westerslag, het alternatief dat platenlabel Narrominded aanstaande zaterdag biedt in de kleine zaal van het vernieuwde Haarlemse Patronaat. Zo ongeveer hun hele catalogus speelt daar. Als je van ‘eigenwijze’ muziek houdt en daarom geen kaartje hebt voor Noorderslag (of gewoon omdat het strak uitverkocht is of omdat je het gewoon te ver weg vindt), dan is Haarlem zaterdag de plaats waar je moet zijn. Daar kun je waarschijnlijk ook wel de twee meest van nieuwigheid nog glimmende releases van Narrominded, Vlokken van Living Ornaments en Makazoruki van de gelijknamige band, aanschaffen. Deze geven gelijk ook aan hoe divers eigenwijs kan zijn. Living Ornaments is het knutselproject van de twee bazen van Narrominded, Coen Polack en Lars Meijer. Hun stemmige minimalistische knisperelektronica en samples waarin veel plaats is voor ordinaire instrumenten is voorzien van mooie Nederlandse titels als “Bolderkar”, “Grauwsluier” en “Godgansedag”. Verdwazende muziek.
Makazoruki is een Amsterdams/Bosnische collectief rauw voor de dag komt op hun debuutplaat. Voorzien van een charmant Balkanaccent tonen ze hun liefde voor bands als Sonic Youth en Shellac in krachtige noise. Wij Hollanders zullen waarschijnlijk nooit begrijpen wat zo’n zanger en zijn band, beladen met een rugzak vol shit op hun nek. Geen werk, geen woningen, geen toekomst, het land ontvlucht met een enorme liefde voor muziek. Hun liedjes zitten vol rauwe melancholie. Stel je eens voor dat Groningen en Friesland en Overijssel om de zoveel tijd vechten en dat je dan naar Vera gaat en de pleuris plots uitbreekt. En dat je dan je vriendje uit Grun plots ziet vertrekken naar het front en je hem daar weer tegenkomt en hem naar de kanker moet schieten. Dat kun je je toch niet voorstellen?Als je je dat wel kunt voorstellen, dan weet je hoe Makazoruki klinkt en weet je waarom je naar Haarlem moet komen. En anders kom je omdat je het graag wilt weten.
subjectivisten – schaduwkabinet
january 9 2006
by vido liber
De titels op Vlokken lezen als een nominatielijst voor het mooiste Nederlandse woord (ik twijfel nog tussen tureluurs en grauwsluier). Living Ornaments bouwt laag op laag naar grote hoogten. Dankzij een organische mix vloeien de tracks geleidelijk in elkaar over, switchend tussen gemoedstoestanden, nergens voorspelbaar, merendeels stemmig dreigend en een enkele keer neigend naar speels. De harmonieën zijn toegankelijk – de angel zit ‘m in de mate van vervorming en de onrust in sommige ritmes. Met hulp van de computer worden analoge bronnen digitaal opgewarmd, geplet, uiteengereten en binnenstebuiten gehaald. De cd opent met melodieuze glitch à la Fennesz, tegelijk sissend en klikkend als zacht zoemend. Schipholtroep begint met verre, dromerige piano (denk aan de soundtracks van Simon Fisher Turner) en mondt via een sloom speels ritme uit in kille slotakkoorden op synthesizer. Knap sluitstuk is Grauwsluier met een bijna orkestraal arrangement rondom een herhalend pianomotief en Marokkaans aandoende blazers in de verte. En alsof Living Ornaments al niet genoeg is als bijzondere opening van het elektronische muziekjaar…