format: cd-r (sold out) / digital
released: may 15 2009
tracklisting
1.porlock
2.ddtd
3.miniature matadors
4.monotone
press downloads
hi-res image of cover
press release (english)
press release (dutch)
info
Narrominded presents Quel Gargantua!, the first EP by the Dutch rock band Katadreuffe. With Quel Gargantua! Narrominded adds the work of a very original band to its catalogue. An almost constant rhythmic tension and a contrast between high frequency and “delayed” atmospheric guitar parts are some of the music’s most prominent features. Musically, Katadreuffe incorporates elements from post-hardcore, noise, shoegaze, post-punk and pop.
Katadreuffe was formed in Amsterdam in 2005. The band was named after the main character of a novel by Ferdinand Bordewijk called Character (1938). Not necessarily because the band members liked or loved the book all that much (only one or two have actually read it, none of them own a copy) but simply because it has a nice ring to it (in Dutch, at least). Besides, practically every other band-name is already taken, so what else are you going to call your band, right?
There are four members in Katadreuffe. Ruben Braeken (1984) plays guitar; Maarten Broekhuizen (1982) plays guitar and sings (sort of); Michiel van Overmeire (1982) plays bass, synthesizer and sings; and, Timothy Plevier (1982) plays drums. Almost all members are currently active in one or two other bands as well.
In the summer of 2008, Katadreuffe spent three days at Corno Zwetsloot’s Next to Jaap studio in Voorhout recording and mixing their first EP entitled Quel Gargantua!. This session resulted in four songs, which were then mastered by James Plotkin in Hoboken, New Jersey. The physical cd release comes packaged in a nice handmade sleeve that took days – maybe weeks – of work by the members of Katadreuffe. The downloadable version of Quel Gargantua! comes with a pdf-document containing an extensive instruction to help you make your own sleeve for the cd.
R.B. Braeken: guitar
M.E.C. Broekhuizen: guitar / vox
M.A. van Overmeire: bass / synth / vox
T. Plevier: drums
Recorded by C. Zwetsloot at Next to Jaap, Voorhout 0808
Mastered by J. Plotkin at Plotkinworks, Hoboken 1108
All music written by Katadreuffe
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=RGTzSTsoJDQ]
reviews
file under
february 6 2010
by storm
Onderscheiden doet Katadreuffe zich ook. Al was het alleen maar door het kekke handgemaakte hoesje waarin hun EP-tje Quel Gargantua! verstopt zit. Mevrouw Storm (gediplomeerd klusjuf) werd enthousiast van deze huisvlijt. Junior probeerde ’em na te maken en zo was de EP vele maanden zoek in huize File Under. Uiteindelijk kwam Quel Gargantua! afgelopen week bij het leegspitten van knutselbakken weer boven water. Gelijk weer gedraaid en hiep-hiep-hoezee wat maken deze Amsterdammers toch verdomd lekkere, dwarse noise-rock. Af en toe schuren ze zelfs tegen indrustrial aan, zoals in het maniakale “DDTd”. In vijftien minuten tijd leggen ze je dan ook behoorlijk het vuur aan de schenen. Maar de basis is strak en erg goed vastgelegd door Corno Zwetsloot. En daar overheen kan de chaos welig huishouden. Vooral drummer Timothy Plevier moet na een optreden volledig uitgeput zijn. Wat gaat deze man als een dolle tekeer met zijn dwarse ritmes tegen de rest van de band. Maar die doen dan ook flink venijnig hun best om hem het leven zuur te maken met hun complexe gitaarpartijen, stekende baspartijen en groezelig synthesizerlawaai. Een soort The Mars Volta, maar dan op zijn Narromindeds. Eigenlijk is dat ook veel leuker.
incendiary magazine
january 23 2010
by richard foster
Oh my word, you need to own this EP. I picked it up after being blown away by them in Leiden’s SUB071, and unlike many post-gig purchases, Quel Gargantua! did not disappoint. It’s a noisy release, and it doesn’t really let up over the four songs. The opener Porlock is a masterful slab of abstract guitar riffing and subdued, angry vocals, and the song struts around like it owns the place… Next up is DDT’d which is a manic blast of tremolo, treated keys and uber-mechanical chord changes. It’s tremendous stuff. Miniature Matadors is another slice of angry metal abstraction.
It’s a long time I heard any band so wound up and truculent, to be honest. Just check out last track MonoTone, which is a fabulous monochrome rant. As long as this anger doesn’t become their sole trademark… As for now, it’s of no consequence; their songs are strong and the construction is rugged enough for the band to throw sonic shapes with abandon.
Fantastic stuff.
my own music industry
december 27 2009
by peter boorsma
Katadreuffe plukt precies de juiste krenten uit de noisepap en distilleert daar vier overweldigende nummers uit. Waarom zou je tien nummers publiceren als het ook met minder kan. De beste nederlandse muziekuitvinding sinds Bonne Aparte. Briljant eigenlijk.
hard//hoofd
october 27 2009
westerlingen
october 19 2009
by kevin jansen
Bands als deze zijn de dingen die festivals zoals Incubate zo geweldig maken. Een toffe beschrijving en een klein gaatje in je prachtig uitgezette trektocht door Tilburg, meer is er niet nodig om zoiets als dit te mogen aanschouwen. Een week voordat Incubate van start ging heb ik nog eens mooi door alle beschrijvingen gebladerd en viel mijn oog op het Nederlandse Katadreuffe. De altijd even mysterieuze en charmate tekst die me uit moest leggen wat deze groep voor moest stellen was natuurlijk niet genoeg, ik moest dit zelf meemaken. Om op zaterdagavond nog te overtuigen op een zo veel omvattend festival moet je van goede huize komen maar het is de heren wel gelukt. Een overdonderend goede (en trouwens druk bezochte) liveshow in het veelste kleine Kafee ‘t Buitenbeentje liet een indruk achter waardoor ik de volgende maandag meteen het net op gedoken ben.
Behalve een stel goede muzikanten blijken het ook een stel sociale heren te zijn, hun totale discografie (1 album, 1 EP) is namelijk gratis te downloaden op door de band zelf aangeboden links. Omdat ik van goede dingen altijd veel wil begon ik natuurlijk met Smooth Operators. Hierop hoorde ik hetzelfde kunstje dat de heren live vertoonde met als lichte tegenvaller dat het hier maar om een van de leden ging met geprogrammeerde drums. Baggerdrums of niet, het bleven ijzersterke nummers en niet veel later heb ik daarom ook de EP Quel Gargantua binnengehaald. Gelukkig is hierop wel de hele band te horen wat meteen zorgt voor een veel betere sound die de digitale zeikerigheid totaal is verloren. Als ik de muziek van Katadreuffe moet omschrijven kom ik ergens uit tussen math rock en post-hardcore maar hierin halen de heren hun invloeden uit een breed scala van genres waaronder post-punk, shoegaze, noise rock en zelfs wat jazz. Waar dit uiteindelijk op neer komt is een goede mix van gitaargeweld en synthpartijen ondersteund door bijpassende zang, drums en heerlijke basloopjes. Soms venijnig hard en dan weer atmospherisch en uitgesponnen. De heren houden van afwisselen zo ook met de tempo’s dit zorgt soms voor onverwachte omslagen die de muziek niet makkelijker maken maar als men hier doorheen kijkt is dit een intense en zeer aangename luisterbeurt. Een veelbelovende band van eigen bodem, dat moeten we zeker in de gaten gaan houden. Voor het geld hoef je ze in ieder geval niet te laten liggen dus pik meteen even beide releases op.
oor
october 2009
by theo ploeg
Een kwartiertje, dan is ie alweer voorbij. Genoeg tijd voor de wervelstorm Katadreuffe om indruk te maken. Indruk? Wat heet! Een betere debuut-ep dan Quel Gargantua! kan het Amsterdamse kwartet zich niet wensen. Met kinderlijke eenvoud mengen de vier jazzy hardcore met scheutjes noisegekte. Een beetje oude No Means No ontmoet Neurosis. Kortom, zo’n goede posthardcore (het beestje moet een naam hebben) is er sinds het Haagse Cooper in Nederland niet meer gemaakt.
De manische gekte van de Amsterdammers staat in speels contrast met de naam die afkomstig is uit het boek Karakter van Ferdinand Bordewijk. Daarin weet de tragische figuur Jacob Willem Katadreuffe uiteindelijk niet los te komen van zijn vader. Quel Gargantua! is het muzikale equivalent van dat verhaal: aantrekken en afstoten. Na vijftien minuten duizelt het in je oren van de schots en scheve ritmes, ingewikkelde gitaarlijnen en tegen elkaar inlopende melodieën. En dan die baspartijen. Wat is dat smullen zeg! Dat Quel Gargantua! zo’n indruk maak is tevens de verdienste van producent Corno Zwetsloot – ja, die deed destijds ook Cooper – die de vier Amsterdammers stevig in de tang houdt. Kortom, Amsterdams meest getalenteerde band is Katadreuffe.
unikat
october 2009
by roman edwards
Katadreuffe aus Amsterdam sind alles, nur nicht deine “average MySpace Band”. Die jungen Musiker setzen auf Vocal Distortion und effektmanipulierte Gitarren die zum Teil klingen wie eine rostige Kettensäge welche sich ihren Weg durch den Gehörgang schneidet.
Allerdings entsteht dank sehr gut durchdachter Instrumenten-Abfolge und Rhythmus Patterns tatsächlich ein ganz spezieller Groove. Dieser gibt den einzelnen Tracks dann wiederum die Seele die es unmöglich macht, Katadreuffe in irgendeiner “experimental Noise” Schublade verdorren zu lassen.
Von dem legendären James Plotkin bis zur Perfektion gemastert repräsentiert diese Platte einen gut eingeschlagenen Weg zum weiterwandern. Wenn man den Erstling der Band nüchtern betrachtet (den nicht physikalischen gratis Release “Smooth Operators” ausgenommen), ist man tatsächlich gespannt was noch folgen wird, da sich die Einflüsse der Band über eine große Bandbreite von Künstlern zieht.
Das einzige was man Katadreuffe vorhalten könnte ist ihr beabsichtigt repetitiver Klang. Aber die Band hat nun einmal ihren Trademark Sound. Und das ist wahrscheinlich auch gut so!
kindamuzik
september 27 2009
by andré rozendaal
De naam Katadreuffe bekt lekker, vindt een Amsterdams viertal. En dus noemen ze hun band naar de hoofdpersoon uit het boek van Bordewijk. In het buitenland zal het een wat minder pakkende naam zijn, maar dat is waarschijnlijk van later zorg.
Sinds 2005 roeren ze in een heethitsende kookpot van noise, posthardcore, mathrock, shoegaze, avant-garde en pop. Hoewel ze zelf zeggen niet zo literair onderlegd te zijn, verwijst de titel van de ep Quel Gargantua! naar een reus uit een Franse sage. Bekt ook lekker.
Wat meteen opvalt aan het gitaar- en synthgestoorde lawaai, is het spelen met ritmewisselingen. Dit maakt de muziek niet bepaald toegankelijk, maar wel opwindend en creatief. Wie niet meteen gillend de kamer uit loopt, zal na verloop van tijd toch een melodieuze lijn ontdekken.
Die lijn wordt getrokken door overstuurd gitaar- en synthspel in de geest van Trumans Water, The Mars Volta of labelgenoot Gone Bald. Daarbij zorgt de broeierige, onderhuidse praatzang van Maarten Broekhuizen en Michiel van Overmeire voor een unheimische sfeer. Die doet denken aan Scott McCloud van Girls against Boys of Chris Leo van The Lapse, ook tekstueel.
Katadreuffe nam de ep op en mixte deze ook in de studio van Corno Zwetsloot; James Plotkin (Khanate, remixte onder andere sunnO))) en Isis) deed de mastering, waardoor de muziek een stuk beter klinkt dan op de voor niks downloadbare voorganger Smooth Operators. Die niettemin ook een stel fijn tergende songs bevat.
De band is nu uitstekend op zijn plaats bij het vooruitstrevende label Narrominded, waar Quel Gargantua! eveneens voor kratis is neer te halen. Je mist dan wel de door de leden zelf in elkaar geknutselde hoes van karton. Maar ook deze is te downloaden en met een beetje huisvlijt zelf in elkaar te zetten.
Liefhebbers die op zoek zijn naar avontuurlijke gitaar- en synthnoise uit Nederland, vallen zich geen buil aan Quel Gargantua!. Wie de energie en hogere wiskunde van de soms bijna achterstevoren gespeelde muziek tot zich neemt, kan er daarna weer even tegen.
perte et fracas
september 14 2009
by skx
Comme son nom ne l’indique pas et encore moins le nom de ce EP, Katadreuffe est hollandais, direct from la capitale. Du catalogue toujours surprenant de Narrominded records (et qui mériterait qu’on s’y plonge un peu plus), ce nouveau groupe ne dépareille pas à la règle locale et ne se laisse pas apprivoiser facilement. A l’origine, le projet d’un seul homme qui avait enregistré seul dans sa cuisine et avec boite à rythme intégré, un premier album Smooth Operators uniquement disponible en version digitale. Devenu depuis un vrai groupe à quatre membres et deux fois plus de bras pour un EP quatre titres que James Plotkin s’est chargé de mastériser dans un coin de New-York. Ce qui frappe d’entrée, c’est le son justement. Un son particulier, fouillis et éclaté avec en fil rouge, une sonorité bizarre qui rappelle invariablement un instrument de musique exotique, aigue, genre xylophone des caraïbes, un son venu dont ne sait quel instrument, une guitare ou un synthé ou le mélange des deux, on ne sait plus trop et c’est ça qui est bon au final. Un air entêtant qui revient sans cesse dans le bordel ambiant, donnant tout le cachet à cet ep. Autant sur la longueur de l’album, ça devient rengaine, autant sur ces quatorze petites minutes, ça vous file une pêche d’enfer. Avec par derrière, une solide section rythmique qui a le sens du groove et du déhanché, des guitares acérées, une voix noyée dans le mix et ce disque file bon train. On serait presque à évoquer Girls vs. Boys (je dis bien presque) sur certains passages où le rock limite dansant se marie parfaitement avec les bruits de ce synthé iconoclaste. Mais le sexplayer est mort depuis longtemps et Quel Gargantua ! vous bouffe tout cru et sans assaisonnement. Comme d’habitude avec Narrominded, ce disque est entièrement téléchargeable avec le pdf en prime pour passer de longues heures à découper la pochette par vous-même.
cracked
august 2009
Do-it-yourself can be many things, and some of those include paperwork and scissors and some include gigantomania, and some include both. The Dutch rock band Katadreuffe is one of those to combine the two and also the hypermodern act of giving away your music for free (hoping returns will flow in some other way, be it monetary in concerts and merchandise, be it as honor and fame via blogrolls, fanlinks and virtual contacts.) After a full album free to give away Katadreuffe have chosen to compliment a free foursong EP with a limited edition CD with an exceptional handmade cover, instructions on how to make the cover yourself included. I am not sure if the instructions are for people downloading, so they can give themselves the full experience, or for people buying the CD so they can rip it off an sell it on ebay as original. And what does the term “original” mean anyways nowadays?
Aside from the packaging and marketing idiosyncracies, Katadreuffe play an energetic kind of intriguing, unique noiserock with heavy banging drums, distorted vocals and a guitar shrieking and screeching as invasive as a siren synth or electric wires being plugged directly into your head. From the first bass lead on “Porlock” the four piece band makes it clear that the next fourteen minutes will be about wild, unrelentless energy. Like a noise rock version of Girls Against Boys they burn it down and rip it up. I am not sure what the basic outset for this band was, but I am pretty sure it includes albums by Distorted Pony and Brainiac, an excess of distortion pedals and a big dose of amphetamine. There is just too much distorted energy in these four songs to let them go unnoticed. They seem to force themselves into the foreground.
Moreover, Maarten Broekhuizen, the singer likes to drop the syllabels at the end of words like The Fall’s Mark E. Smith, which gives them a special Alternative Late Eighties Flavor on top. Broekhuizen is also responsible for the wildest guitar distortion and de-tuning since World Domination Enterprises. Or is it the other guitarist Ruben Braeken, or do the distorted synthie sounds come from Michiel van Overmeire, who plays bass and keyboards? It is hard to say, for instance when you take the short but effectively evil, high pitched intro to “miniature matadors”. None of these guys is older than 30, so where would they know all these bands that I mentioned from? Maybe they skimmed through likeminded blogs and other internet platforms, which would mean that the net is good for something at last.
PS: After all of that I am sure the instructions are for people downloading. But since people who buy the pre-packaged CD can also download the instructions, who really knows what is going to happen? Anything can happen in this universe? (and most already has).
music from nl
july 1 2009
by marjolein driesten
Katadreuffe is in 2005 opgericht in Amsterdam. De naam Katadreuffe is gebaseerd op een personage uit het boek ‘Karakter’ van F. Bordewijk. Je zou denken dat dit boek een grote indruk heeft achtergelaten bij het viertal van Katadreuffe, maar de naam is enkel gekozen vanwege de mooie toonklank. In de zomer van 2008 is deze debuut-ep opgenomen en uiteindelijk gemixt in Hoboken in New Jersey.
Met zware gitaren en een aanstekelijk deuntje start het nummer ‘Porlock’, de opener van ‘Quel Gargantua!’. Al snel vervaagt dit in een uitbarsting van verschillende muziekstijlen zoals onder andere noiserock, vlagen van punk, hardcore en wat pop, die invloeden sluiten overigens perfect op elkaar aan. Het viertal van Katadreuffe weet duidelijk hoe echte mathrock te maken. Ook de overige vier tracks gaan in dit zelfde tempo door, met als favoriet ‘Miniature Matadors’. Soms is het moeilijk de nummers van elkaar te onderscheiden en klinkt de ep wat eentonig, maar voor de liefhebbers van het genre is het werkstuk zeker een aanrader.
Wie deze ep koopt krijgt tevens een creatief persoonlijk gemaakt kunstwerk om het schijfje heen, diegenen die de ep online kopen krijgen een pdf document met instructies om het hoesje zelf in elkaar te knutselen. Zeer origineel en een uitdaging voor de fanatieke creatieveling.
3voor12 amsterdam – het mortale tribunaal
june 24 2009
by jochem boom
Als laatst zetten we het eerste nummer van de debuut ep van Katadreuffe op. Wat we te horen krijgen, is een fijne portie noiserock met lekker tegendraadse ritmes zoals Battles dat ook zo goed kan. En bakken noise, overstuurde synths en gitaren, en vervormde stemmen. Dit eerste nummer smaakt zeker naar meer, al zou de muziek best nog wat extra lagen noise kunnen gebruiken. Maar nieuwsgierig maakt het zeker. En niks belet je om deze 4 tracks tellende ep gratis te downloaden.
subjectivisten – caleidoscoop
june 4 2009
by jan willem broek
Het label met open vizier Narrominded weet keer op keer te verrassen, of het nu gaat om sterke elektronische muziek of allesverzengende gitaarnoise. Eentje van de laatste categorie is het Amsterdamse Katadreuffe. De band bestaat uit Ruben Braeken (gitaar), Maarten Broekhuizen (gitaar, zang), Michiel van Overmeire (bas, synthesizer, zang) en Timothy Plevier (drums) en spelen allen in andere bands. Hun debuut cd Quel Gargantua! is door niemand minder dan James Plotkin gemastered en opgenomen door Corno Zwetsloot. Een formule die al niet meer mis kan gaan. En inderdaad blijken de vier nummers op het debuut van hoge kwaliteit. Ze putten uit noise, avant-garde, speed-shoegaze, punk, mathrock, wave en zelfs popmuziek. Met ogenschijnlijk standaardingrediënten weten ze een geweldige combinatie te maken van stevige gitaarmuziek met elektronische uitspattingen. Denk aan een spetterende mix van Deity Guns, Gone Bald, The Mars Volta, Joy Division en The Ex. Naast de creatieve muziek is de hoes ook een waar kunststukje, hetgeen je bij de download versie zelf kunt namaken met de bijgevoegde instructie. De release is zoals vaker op Narrominded dus gratis te downloaden, maar van dit sympathieke label en deze release wil je natuurlijk gewoon een keiharde, fysieke schijf in handen hebben.