format: cd / digital
released: november 19 2011
tracklisting
1. fuel
2. roar
3. char
4. soot
info
Some things time can not eradicate. Peal is one of them. Slow but steady, staying true and on course. Based in the International City of Justice and Peace, the band’s aim is to make music that is slightly unconventional without losing sight of melodic and rhythmic themes.
Peal started out in the nineties and went through a couple of line-ups before deciding to focus on instrumental music just before 2000. During that time Peal was influenced by varying types of music (from noisecore to post-rock) and by many bands (from Nomeansno to Don Caballero). All influences and a growing experience in making music, led to the decision to make instrumental noisecore.
Today Peal is Bart Lut on guitar (and occasionally Crumar), Maurice Trompert on bass guitar and Alain de Jager on drums.
An unintended three-year recording cycle led to the new record: III. It features four tracks and forms another step in an effort to strike a balance. Balance between circles and angles, between light and shade, between groove and staccato. This third record is (once again) recorded by Oscar Bor with visual artist Ibrahim R. Ineke supplying artwork.
press downloads
hi-res image of cover
press release (english)
press release (dutch)
reviews
popunie
april 13 2012
by yvo van der v.
Om nou te zeggen dat ik deze recensie onbevooroordeeld schrijf….. Nee! Maar ik vind het toch wel gepast dit te doen. Ik ken Peal namelijk al vanaf het prille begin, sterker nog: ik heb met drie leden van de bandleden op dezelfde basisschool gezeten (ja, vroeger bestond deze band uit 4 personen). Of dit een positieve recensie wordt, vraag je me..?
Ja, natuurlijk! Ik heb sowieso respect voor bands die het al langer dan twintig jaar volhouden, zoals bijvoorbeeld The Ex, Sonic Youth, Gone Bald, NoMeansNo en Don Caballero. Toevallig zijn deze bands allen zielsverwanten van Peal en zou Peal voor mijn part aan dit rijtje mogen worden toegevoegd. Al is hun oeuvre iets bescheidener dan die van de eerder genoemde artiesten. III verwijst namelijk naar het derde album van de heren (hun eerste twee cassettebandjes daargelaten).
Qua techniek, ritmesectie en overtuigingskracht doen de Haagse heren absoluut niet onder voor de rest. Ik gun Peal daarom ook een groot label. Nee, laat ik dit anders formuleren: ik hoop dat Peal, samen met hun huidige label Narrominded, erg groot gaat worden! Hun muziek laat zich verder het beste omschrijven als de ervaring van het kijken naar een abstract kunstwerk, dat nog eens benadrukt wordt door de fantastische, duistere albumcover. Kort (iets langer dan 11 minuten), maar krachtig en niets mis met
de opnamekwaliteit. Wie nu nieuwsgierig is geworden kan het beste nu gelijk de eerdergenoemde website bezoeken. Check it out!
fret
march 2012
by hessel veldman
perte et fracas
february 13 2012
by skx
Une fois dépliée la large pochette, le sombre tas de bois mort s’ouvre sur un CD rouge éclairant un noise-rock instrumental, lignée incurvée de l’héritage des premiers singles de Don Caballero. Mais Peal offre la face courte, ne traînant pas en longueurs et encore moins dans un math-rock abscons. Peal a de l’énergie à revendre, des riffs rutilants, des rythmes ultra dynamiques, n’est pas sur courant alternatif avec des compos sans doute trop homogènes mais possède de la classe pour faire bonne figure et faire passer la pilule d’une musique qui en pourtant vu passer d’autres dans le genre. Peal est un trio originaire de La Haye, a connu de nombreux changements de personnels, s’est stabilisé dans le tout instrumental, a encore fait moins de bruit avec ses deux sorties précédentes et la seule hésitation à propos de III, c’est de se demander si ces quatre titres sont la durée suffisante pour ne pas se lasser ou si on en prendrait bien un peu plus pour savoir ce que Peal a véritablement dans le ventre.
kwadratuur
february 13 2012
by johan giglot
Het gebeurde al wel eens eerder dat het Nederlandse elektronicalabel Narrominded progressieve gitaarprojecten releaste, maar met Peal wordt toch wel helemaal een extreme richting opgezocht. De onstuimige instrumentale mix van punk en artrock scheert en scheurt op de ep met veelzeggende titel ‘III’ in het rond. Op dit derde album gaat het Haagse gezelschap naar eigen zeggen op zoek naar een evenwicht tussen rust en drukte. Maar het lijkt er sterk op dat felle, agressieve partijen het geheel domineren.
‘III’ trekt vanaf het begin de schuif helemaal open. De technisch complexe structuren die het drietal met gitaar, bas en drum optrekt, bulken van de melodieuze thema’s. Hoekige drumpartijen, bluesmetal gitaarrifs en een hikkende funkbas vormen een bizar gierend triumviraat waarbij niet geaarzeld wordt om van de hak op de tak te springen.
In ‘Roar’ mag het ritme aanvankelijk even omlaag in een soort van tikkende breakbeat met industriële drones. Maar dan vertrekt de sneltrein opnieuw, gooit de gitaar de boel open en danst de band in het rond in een spookinferno van dwarse partijen en luidruchtige drukdoenerij. Vat dat echter niet als een te groot dreigement op. Peal houdt immers zowel zijn melodieën als zijn ritmestructuren netjes in de hand. Woestheid betekent dus geen wanorde.
Vermoeiend is hij wel, ‘III’. Op elf luttele minuutjes tijd jaagt Peal er vier tracks door die evenveel gewicht en inhoud bevatten als een normale langspeelplaat. Genietbaar? Enigszins. Nog honger? Niet echt nee.
gonzo (circus)
january 13 2012
by pb
livexs
january 2012
by daan de mooy
3voor12 / mortale tribunaal
december 21 2011
Als eerste wordt Fuel van Peal III gedraaid, omdat Hans het hoesje er interessant uit vindt zien. Hij had naar aanleiding van de cover subtiele postrock verwacht maar dit blijkt niet helemaal zo te zijn: ‘Het gaat wel heel lang door zonder climax, je vraagt je wel af of het ooit nog stopt. Het is wat minder subtiel dan ik dacht. Maar er komen wel associaties met And So I Watch You From Afar boven drijven.’ Pepijn van Gils vraagt zich vooral af of de muziek puur en alleen instrumentaal is. ‘Als ze ook nog eens een geweldige zanger hebben, zijn ze binnen.’
musicfrom.nl
december 8 2011
by jorgen van de burgt
Hoe houd je hardere gitaarmuziek zonder zang interessant? Bands als Karma To Burn of And So I Watch You From Afar deden dit al zeer succesvol, maar de Haagse rockers van Peal doen ook een poging op hun alweer derde plaat met de toepasselijke titel ‘III’. In slechts vier nummers met respectievelijk de veelzeggende titels ‘Fuel’, ‘Roar’, ‘Char’, en ‘Soot’ zitten namelijk meer thema’s, riffs, en tempo’s dan op menig full length album.
Zoals label Narrominded in hun persbericht al aangeeft, de plaat duurt dan wel maar 11 minuten, het voelt als een compleet album. Toch is de lengte ook een strategie die juist gekozen is. Een langere plaat zou binnen dit huidige concept namelijk minder sterk zijn. Peal weet in deze vier nummers nog te pakken met veel afwisseling, maar dreigt daardoor de herkenbaarheid van de nummers te verliezen. Daarvoor klinken de tracks te veel als elkaar, zijn sommige riffs wel erg inwisselbaar, en is zelfs in de verder overigens sterke productie weinig verschil gemaakt tussen de nummers.
Maar ondanks dat klinkt ‘III’ overtuigend genoeg om de drie Hagenezen live te gaan horen. Zeker binnen dit genre is het podium dé plek om echt te laten zien wat je kunt, en de derde plaat van het trio is een prima visitekaartje om daartoe te verleiden.
subjectivisten/caleidoscoop
november 25 2011
by jan willem broek
Ik moet toegeven dat mijn eerste reactie, nadat ik het schijfje III in de cd-speler gestopt heb, is: “oh, maar 11 minuten…”. Maar de tweede gedachte in een fractie daarna is meteen: “het zit wel op Narrominded en het is bijna net zo stom als roepen dat Naked City tracks wel erg kort zijn.” Och, de gedachtegangen die zich in mijn hoofd afspelen, je wilt het niet weten. Nee, echt niet! Wat je wel wilt weten is waartoe de Haagse band Peal in staat is. De groep wordt gevormd door Bart Lut (gitaar), Maurice Trompert (bas) en Alain de Jager (drums). Duidelijk een no-nonsense line-up. Mijn eerste kennismaking met de band is met deze release en het is een zeer aangename. De cd bevat vier instrumentale nummers die in hoog tempo gespeeld worden en veel variaties kennen binnen de tracks. Het is gitaarmuziek, maar dan wel een bonte verzameling van noise, mathrock, post-rock en hardcore. Ze brengen vette riffs, acrobatische kunsten en strakke stukken, maar alles met veel gevoel voor ritme en melodie. Hierdoor blijft het goed te volgen en behapbaar. Nooit verzanden ze in oeverloos gefröbel of allesverzengende herrie. De drie heren weten een smaakvolle en steengoede bak noise neer te zetten. De muziek roept associaties op met bands als Drive Like Jehu, Don Caballero, Godheadsilo, Dazzling Killmen, Unsane, Moistboyz, Nomeansno en Isis. Peal zou het (net als hier) ook heel goed doen in de VS vermoed ik zo. Er gebeurt zoveel in korte tijd, dat je een “bijna volledig albumervaring” krijgt. Kort maar prachtig. Ik ben benieuwd hoe een écht volledig album van hen zal zijn. Kortom, ijzersterk en driewerf hoera!